ผัดจะสดหรือสดไม่รู้ แต่ที่ยังสดใหม่อยู่เสมอคือความน่ารัก
เสียงต้อนรับของพ่อค้าแม่ค้าทั้งหลาย
ที่พร้อมใจกันมาตั้งแผงเรียงรายให้บรรดาพ่อบ้านแม่บ้านได้มาจับจ่ายกัน
วันนี้ได้มีโอกาสไปเดินตลาดเซียรังสิต
พูดถึงตลาดแห่งนี้คงพอคุ้นหูกันอยู่บ้างใช่มั้ยคะ
เซียแบ่งตลาดเป็นสองโซนหลักๆด้วยกัน
ด้านที่ติดกับตัวตึกจะเป็นพื้นที่สำหรับฟันเหล็กเด็กแนว มีเสื้อผ้ารองเท้า
แฟชั่นหลากหลายสไตล์ กับอีกด้านฝั่งด้านหน้าของเซีย โซนอาหาร ของคาวหวาน
ใครผ่านไปผ่านมาคงต้องเคยเห็นร้านนี้ 'คุณอ้อย แกงปักษ์ใต้' แค่เราเดินไปใกล้เจ้าของร้านเสียงหวานก็จะทักทายเสียงใสทันทีว่า
"รับอะไรดีคะ"
ถ้าใครสังเกตดีๆจะเห็นชายหนุ่มอีกหนึ่งคนที่คอยช่วยตักแกงอยู่ตลอด
ไปถึงก็ไม่พูดพล่ำทำเพลง
รัวชัตเตอร์ใส่ร้านป้าก่อนเลย ป้าเองก็ยิ้มรับไม่ได้ว่าอะไร แถมมีบอกอีกว่า
"ไม่ค่อยสวยแล้วนะ แกงจะหมดแล้ว" สั่งไปแกงนึง
รู้สึกว่าป้าอ้อยคนนี้ใจดีมาก เลยหยุดซักไซ้ไล่ประวัติกันซะหน่อย
"เมื่อก่อนป้าก็เรียนราม
เรียนจบก็ไม่รู้จะทำอะไรเลยมาขายของดีกว่า แต่ก็เคยทำงานอื่นมาก่อนนะ
แต่งานนี้ก็คือเป็นเหมือนข้าวแกงรุ่นต่อรุ่น ตกทอดกันมาเหมือนสมบัตินั่นแหละ
ป้าขายมาะจะ20ปีแล้ว"
คุยกันน้ำลายเริ่มแตกฟอง คุณลุงแฟนของป้าเลยเข้ามาแจมบ้างว่า
"พอแต่งงานกันก็มาขายนี่เลย" เห็นป้ามียิ้มเขินๆเหมือนกัน
สงสัยแกงปักษ์ใต้ที่ซื้อมา คงจะมีรสหวานมากกว่าเผ็ดซะแล้ว ลูกค้าเริ่มกรูเข้ามาอีกครั้ง
เราเลยถอยออกมาให้สองลุงป้าได้ทำหน้าแจกจ่ายความอร่อยกันต่อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น