ตลาดบก หรือ ตลาดสด

          ตลาดสด ในที่นี้จะกล่าวถึงตลาดที่เกิดขึ้นบนบก และมีการขยายตัวไปตามการพัฒนาเส้นทางคมนาคม ทำนองเดียวกับที่ได้กล่าวถึงในส่วนของตลาดน้ำ ลักษณะของตลาดสดได้รับการพัฒนาอย่างมาก เพื่อให้สอดรับกับการปรับตัวเข้าสู่ยุคสมัยใหม่ และการปรับปรุงประเทศในด้านต่างๆ โดยมีการ

พัฒนาทั้งในด้านรูปแบบ การจัดระเบียบ ความสะอาด การบริการด้านสาธารณูปโภคต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีการจัดสร้างโรงอาคารถาวรยกขึ้นสูง แบ่งเป็นช่องสำหรับจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารสด แห้ง ผัก ผลไม้ บริเวณโดยรอบของตลาดหรือด้านหน้าจะมีอาคารถาวรจำหน่ายสินค้าประเภทอื่น ส่วนใหญ่เป็นเครื่องอุปโภค เช่น ด้าน ผ้า เครื่องมือ เครื่องใช้ ภาชนะต่างๆ และมีร้านของชำแทรกอยู่ทั่วไป

          การกระจายตังของตลาดอาหารสดหรือตลาดสดในกรุงเทพมหานคร ในช่วงปี พ.ศ.2523 พบว่ามีตลาดสดมากถึง 220 แห่ง ซึ่งมีขนาดแต่งต่างกันไปตามขนาดของชุมชนหรือประโยชน์การใช้สอยที่ดิน

ที่ตั้งของตลาดมักมีลักษณะเป็นศูนย์กลางชุมชน

         

          มีผู้บุคคลที่เกี่ยวข้องกับตลาดสดมากมายได้แก่ ผู้ขาย ซึ่งมีทั้งหาบเร่ แผงลอยขนาดเล็ก แผงลอยขนาดใหญ่ และตึกแถวรอบตลาด ผู้ขายมีทั้งเป็นเจ้าของกิจการเองและลูกจ้าง ส่วนผู้ซื้อมีทั้งซื้อเพื่อนำไปบริโภคเองภายในครอบครัว และซื้อเพื่อนำไปขายต่ออีกที่หนึ่ง หรือที่เรียกว่า 'คนกลาง' ซึ่งในกรณีนี้มีทั้งผู้ซื้อที่เป็นลูกจ้างและเจ้าของกิจการ

          นอกจากนี้ัยังมีกลุ่มบุคคลที่เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยคือ ผู้ขนส่ง ซึ่งมีทั้ง เด็กส่งของ ที่ส่วนใหญ่จะใช้รถเข็นเป็นหลัก ไปจนถึงบรรดาคนขับรถสามล้อ รถแท็กซี่ รถบรรทุกรับจ้าง มอเตอร์ไซค์ เป็นต้น ตลอดจนมีผู้รับจ้างอีกนานาชนิดในตลาดสด เช่น รับจ้างแต่งผัก รับจ้างขูดมะพร้าม รับจ้างต้มนึ่ง และจัดเรียนเข่งปลาทู เป็นต้น